اگر چه قابل انکار نیست که راههایى براى دیدن امام زمان، علیه‏السلام، وجود دارد، اما باید دانست که دیدار آن بزرگوار، آن هم در دوران غیبت، یک اصل اساسى و ضرورى نیست. در زمان ظهور پیامبر، صلى‏الله‏علیه‏وآله، و حضور امامان بزرگوار، علیهم‏السلام، نیز بسیارى از پیروان صادق و شیعیان راستین بودند که حتى براى یک بار هم توفیق دیدار نیافتند.

آنچه در دوران غیبت، اصل اساسى و وظیفه شیعیان به شمار مى‏رود، انتظار صادقانه و کسب آمادگیهاى لازم براى یارى رساندن به امام زمان، علیه‏السلام، و همراهى با او در احیاى ارزشهاى اسلام و قرآن است.

کسى که همواره در حالت انتظار به سر مى‏برند و با اصلاح خویش، نسبت‏به پیروى و اطاعت از مولاى غایب خود اصرار مى‏ورزد، اگرچه بظاهر امام زمان، علیه‏السلام، را نبیند، ولى همواره خود را در محضر او، و وجود گرامى او را در کنار خویش احساس مى‏کند.

در روایت آمده است که: «هرکس در انتظار قائم، علیه‏السلام، به سر برد، همچون کسى است که در خیمه امام زمان، علیه‏السلام، و در خدمت او باشد»

به گونه‏اى دیگر مى‏توان گفت: اگر مقصود ما از دیدار امام زمان، علیه‏السلام، فقط دیدن چهره او باشد، بدون اینکه از معنویات حضور شریفش بهره‏اى برگیریم و با مدد تعالیم او به مقام قرب و اطاعت‏خدا نزدیکتر شویم، این خود یک خسارت بزرگ است.

و اگر مقصود ما آشناتر شدن دلمان با نور محبت و ولایت او و شدت یافتن عزیمت و تلاشمان براى اطاعت و فرمانپذیرى از خداست، این خود بدون دیدار آن حضرت نیز حاصل مى‏آید.

کسى که با نقش امام زمان، علیه‏اسلام، در شریعت آشناست و فرمایشها و دستورات آن بزرگوار را مى‏شناسد و به آنها عمل مى‏کند، بدون تردید مورد عنایت آن مولاى موعود است و چه بسا در فرصتى پیش‏بینى نشده توفیق دیدن و شناختن او را نیز پیدا کند.

اما کسى که بدون توجه به حقوق امام زمان، علیه‏السلام، و بدون رعایت تکلیف خود نسبت‏به او، همواره فقط در جستجوى دیدن امام زمان، علیه‏السلام، است، اگرچه آن حضرت را ببیند، از این جستجو و دیدار بهره‏اى بایسته نخواهد برد.

البته همواره شیفتگانى سوخته‏دل و عاشقى پاکباخته بودند و هستند که پس از طى مراحل عالى معرفت و اطاعت از مولا، و به دنبال مبارزه‏هاى طولانى با نفس و پشت پا زدن به جلوه‏هاى رنگارنگ و دلفریب دنیا، دم از اشتیاق جانکاه و شوق هستى سوز خود نسبت‏به دیدار آن حجت الهى زده و مى‏زنند.

در آن مرحله، خود این عشق و اشتیاق راهگشاست، و آن محبوب حقیقى، خود راه دیدار را نشان مى‏دهد، و به وعده‏گاه وصال دعوت مى‏فرماید. زیرا مسلم است که محبت و شوق آن بزرگوار نسبت‏به آنان، شدیدتر و فراوانتر از محبت و شوق آنان نسبت‏به اوست.

با این همه باز هم پذیرفتنى است که مردم عادى نیز در پى کسب فضیلتى یا به منظور برآورده شدن حاجتى، انگیزه دیدار آن پیشواى عالمیان را داشته باشند. در این زمینه:

راههاى تجربه شده و وسایلى مورد اطمینان هستند که در فرمایشهاى خود امام زمان، علیه‏السلام، یا امامان دیگر، علیهم‏السلام، مورد تصریح قرار گرفته، یا از بررسى تشرفات برخى صالحین قابل استنتاج مى‏باشد.

در طلب دیدار امام زمان، علیه‏السلام، شایسته است‏به نکاتى چند توجه شود:

اللهم ارنى الطلعة الرشیدة والغرة الحمیدة واکحل ناظرى بنظرة منى الیه

معاونت فرهنگى مسجد مقدس جمکران

تنظیم برای تبیان: گروه دین و اندیشه – حسین عسگری

امام رضا علیه السلام
اعمال ثوابی که خدا نمی پذیرد!
راهکارهای عملی برای دیدار امام زمان!
صلوات
آیینه
[عناوین آرشیوشده]